3D, 360 graden,AR, Mixed, immersed…..

Virtual Reality zei het grote publiek niet zoveel meer na het jaar 2000 en opeens was er, dankzij de smartphone met zijn camera, bewegingssensoren en locatiebepaling een (voor veel mensen op dat moment) nieuw begrip: Augmented Reality, oftewel “AR”. Samsung zag de grote belofte van deze ontwikkeling en zette de Android versie van (de Nederlandse start-up) LAYAR standaard op de eerste Android telefoon die onder de succesvolle Galaxy naam werd uitgebracht: de Spica (GT-I5700). Dit was meteen de eerste Android smartphone die het op kon nemen tegen een iPhone (voor ongeveer de helft van het geld) en kwam in 2010 op de markt. Layar was al langer op de Apple App Store te krijgen, maar niet eens heel erg populair. De ondersteuning van 3D duurde even bij Layar, maar was wel meteen aangekondigd bij het product. Op dat moment was ook duidelijk dat een nieuwe tak aan de VR-familie zou komen en dat Augmented Reality uiteindelijk in het dagelijks leven nog meer gebruikt zal gaan worden dan VR. Wat maar weinigen doorhadden was dat Samsung in zo’n korte tijd de grootste smartphone fabrikant van de wereld zou worden, omdat de iPhone van Apple nog synoniem was met het begrip smartphone in die tijd.

Augmented Reality is een vorm van Virtual Reality, waarbij je de fysieke omgeving om je heen nog wel waarneemt, maar aanvult of “verrijkt” (Engels: “augment“) met extra digitale/virtuele informatie, vaak op grond van je locatie en natuurlijk waar je op dat moment naar kijkt. Of andersom: een virtuele wereld wordt, liefst interactief, verrijkt met real-time informatie uit je directe omgeving, zoals bij Google Glass. Of wat je in het echt ziet of zelfs aan het maken bent, wordt door de computer aangevuld, zoals hier in een app van Disney letterlijk met een extra dimensie: je poppetjes gaan tijdens het inkleuren van 2D naar 3D:

VR en AR in hun verst gaande vormen worden ook wel “Immersive Technologies” genoemd, hetgeen zoveel betekent dat je “helemaal opgaat in” een kunstmatige gecreëerde wereld en deze als echt ervaart. Nadat AR op de mobiele telefoon bekend was geworden, kwamen er al snel toepassingen op andere apparaten, zoals tablets, die immers ook een camera aan de achterkant hebben. Zoals deze van een trapliftenfabrikant: niet erg immersief, maar wel heel praktisch: Hiermee kun je zien hoe zo’n installatie er uit komt te zien in je huis en welke kleur het beste past!

En het is dus niet alleen maar “leuk om te zien”: Met de app kan de trap en zijn omgeving ook heel eenvoudig worden opgemeten door de verkoper en zo hoeft er nu geen bezoek meer door een geschoolde/ervaren timmerman te volgen, als de klant heeft besteld, maar kan de productie meteen starten omdat de individuele maatvoering precies bekend is!

Nog meer termen om het ingewikkeld te maken

Er zijn mensen die nog verder gaan met indelen en dan niet alleen Mixed en Augmented Reality als 2 verschillende vormen zien, maar ook Virtual Reality in tweeën delen. Het onderscheidend vermogen zit hem dan in de mate van hoe “immersiviteit” (= onderdompelend, c.q de mate waarin je erin opgaat en je er een onderdeel van de virtuele wereld  en niet alleen maar toeschouwer in voelt) de geboden “reality” optie is, waarbij het dan zou uitmaken of de aangeboden (extra) elementen hetzelfde realiteitsgehalte hebben. Het aanbieden van zeer realistisch lijkende hologrammen als aanvulling op de beelden van de werkelijkheid is dan zowel Augmented als Immersive en noemen ze “Mixed Reality”. Veel mensen beschouwen mixed reality waarin je geen onderscheid meer kunt maken tussen de echte fysieke wereld en de eraan toegevoegde digitale elementen als het eindstation van de ontwikkelingen. Een Google Glass waarbij 2D info over de werkelijkheid wordt heen gezet is dan “Augmented Reality”. En met dezelfde redenatie zou er ook “Immersive VR” en “Virtual Reality” zijn, zie onderstaande afbeelding waar ook wat fabrikanten en producten op deze wijze zijn ingedeeld. Eerlijk gezegd vinden we deze indeling erg kunstmatig en ook veel te beperkt. Zo past “Cinematic VR” er als “genre” niet goed in en essentiële eigenschappen van de VR-technologie gaan veel verder dan “immersiviteit”, zoals binnenkort op vr.nl weergegeven.

Wel alvast de nogal gekunstelde beschrijvingen voor termen bij deze indeling:

• Immersive: de gebruiker beleeft de ervaring als “echt”
• Ambient: enkele elementen zijn “niet immersive genoeg” en worden als kunstmatig ervaren (wat bij AR natuurlijk juist de bedoeling kan zijn)

De wel logische indeling van de kolommen voor de mate van “reality”is gebaseerd op:

• Virtual: de echte wereld wordt niet waargenomen/ervaren door de gebruiker, alleen de kunstmatige gecreëerde digitale omgeving
• Augmented: de echte wereld wordt niet (geheel) afgeschermd (maar voorzien van extra digitale objecten of info)

Virtual Reality zou nu opeens een minder geslaagde vorm zijn van “Immersive Reality” en de introductie van dit nieuwe begrip lijkt eerder een commercieel idee dan iets dat op de ervaring van de gebruiker gebaseerd is. De financieel analysten van Digi-Capital hebben blijkbaar de techniek die ze indelen nog nooit zelf geprobeerd. [tweet]Je kunt met een Samsung Gear VR echt wel dezelfde mate van immersiviteit beleven als met een Oculus Rift![/tweet]

Onze stelling: Virtual Reality is een handig containerbegrip voor alle technieken die onze hersenen laten geloven dat iets wat door een computer wordt gegenereerd wordt, echt is.

<lees hier verder voor nog enkele (zeer fraaie) voorbeelden van Augmented Reality>